کارگاه ترکیبی

کارگاه هایی که در کوهنوردی فنی مورد استفاده قرار می گیرند از لحاظ بر پایی به دو دسته تقسیم می شوند . دینامیک و یا ‏استاتیک.

یکی از نقاط ضعف کارگاه های دینامیک این است که در صورت کنده شدن یکی از ابزار کارگاه شوک بزرگی در اثرتغییر طول ‏به کارگاه وارد می شود . برای کمتر نمودن این شوک می توان مطابق شکل دو گره بر روی هر یک از بازوهای کارگاه زد.

در این حالت ‏که شاید بتوان آنرا ترکیبی از کارگاه های دینامیک و استاتیک بر شمرد از مزیت های هر دو روش در برپایی کارگاه سود برد.‏

بالاکشی با حداقل ابزار‏

بالاکشی با ابزار و امداد کوهستان و امداد در صعود

در صورت بروز اتفاق و نیاز به بالاکشی باید از لوازم موجود استفاده نمود. طبیعتا وجود ابزار تخصصی ‏امداد باعث تسهیل کار و بالابردن سرعت عملیات می شوند و لی اکثریت سنگنوردان همواره این لوازم ‏را به همراه ندارند. بنابراین باید هر کوهنورد فنی قادر باشد تنها به کمک طناب – طنابچه و کارابین یک ‏سیستم بالاکشی را نصب و از آن استفاده نماید.‏

تاکتیک های دیواره نوردی

 صعود آزاد یا Free :صعودی است که به کمک گیره ها بر روی سنگ انجام می گیرد و ابزار تنها نقش حمایتی دارند.

صعود مصنوعی ( کمکی ) Aid :صعودی است که در حین صعود ابزار نقش تحمل وزن و جابجایی صعود کننده را بر عهده دارند.

در دیواره نوردی با توجه به منطقه ، درجه سختی ، کلاس کار و توان فرد از روش های زیر استفاده می شود :

قواعد کلی صعود از سنگ

آموزش سنگنوردی و سنگنوردی و قواعد سنگنوردی

• سنگنورد خوب کسی است که 70 % فکر می کند و 30 % از عضلات خود بهره می برد.

• استفاده از پنجه پا (جلوی کفش) برای قرارگرفتن بر روی گیره بسیار مؤثرتر است.

• قرارگرفتن صحیح راستای پا و نحوه گذاشتن پا بر روی گیره از عوامل تعیین کننده است.

• حرکت ها عمدتاً با دست های باز انجام می پذیرد تا اهرم های بدن نقش خود را به خوبی ایفا نمایند.

• تنفس صحیح بالاخص بازدم قوی (خروج قوی و صدادار هوا ازدهان) هنگام صعود، به ویژه موقع اجرای فنون نسبتاً مشکل، بسیار کمک کننده خواهد بود.

جلوگیری از ارتفاع زدگی

مهمترین نکته در جلوگیری از ارتفاع زدگی، صعود آرام است تا بدن فرصت هم هوایی داشته باشد. افراد با سرعتهای مختلفی هم هوا می شوند و بنابراین اظهار نظر مطلقی نمی توان کرد ولی در حالت کلی توصیه های زیر بیشتر افراد را از ارتفاع زدگی حفظ خواهد کرد:

- اگر امکانپذیر است، حداقل یک شب در ارتفاع متوسطی زیر 3000 متر گذرانده شود.

- در ارتفاعات بالای 3000 متر از سطح دریا، ارتفاع شب مانی نباید هرشب بیش از 300 تا 500 متر افزایش یابد.

- با هر 1000 متر افزایش ارتفاع، باید دو شب در آن ارتفاع گذراند.