چرا در کوه گم می شویم؟

چرا در کوه گم می شویم؟

 

 

 گم شدن افراد در محیط های طبیعی، رخداد کمیابی نیست. گاهی این اتفاق برای نیروهای امداد ونجات نیز رخ می‌دهد و مأموریت آنان را به خطر می اندازد . دلایل بسیاری برای گم شدن وجود دارد که مهمترین آنها چنین اند :

1. ناتوانی انسان از حرکت روی خط راست : اگر شاخص های کمکی یا دید کافی در محیط موجود نباشد ، انسان قادر به حرکت مستقیم نیست زیرا اولا ً دو نیمه بدن ما ( از جمله دو پای ما کاملا ً قرینه و برابر نیستند ، دوم اینکه معمولا ً یکی از چشمان ما در روند دیدن اشیاء و محیط پیرامون ، نقش غالب دارد و ما صورت خود را طوری نگه می داریم که سوژه به خوبی در میدان بینایی چشم غالب قرار گیرد . دو عامل فوق باعث می شود که در پیمایش های طولانی در مناطق هموار ( مثلا ً در شب یا در دشت های برفپوش ) ، مسیر حرکت ما به جای مستقیم ، منحنی یا حتی دایره کامل باشد .

2. تمایل به آسانترین راه ها : هنگامی که یک سر بالایی را به صورت اریب طی می‌کنیم ، ناخود آگاه و به تدریج طوری تغییر مسیر می دهیم که در نهایت مسیرمان کاملا ً افقی و آسان می‌گردد. همچنین در رویارویی با باد یا  کولاک ، ناخود آگاه طوری تغییر جهت می‌دهیم که در نهایت ، باد پشت سرمان قرار گیرد . این عوامل موجب انحراف از مسیر اصلی و گم شدن ما می‌گردد.

 

3. پرهیز از کسب اطلاعات : بسیاری از راهپیمایان از پرسش و کسب اطلاعات ضروری در مورد مقصد و مسیر خودداری می‌کنند که علت آن معمولا ً غرور بیجاست . این غرور موجب می شود که خیلی دیر به اشتباه بودن مسیر پی ببریم و جبران آن نا ممکن یا دشوار باشد .

4. اعتماد مطلق به اطلاعات دیگران : کسب اطلاعات از منابع مختلف ( از جمله افراد محلی ) نقش مهمی در پیشگیری از گم شدن دارد ولی اعتماد کورکورانه به این اطلاعات نیز خطرناک است . در نهایت راهپیما باید از هر فرصتی برای کسب اطلاعات بهره بگیرد ولی قضاوت در باره ی آن اطلاعات و تصمیم گیری نهایی با خود اوست .

راهپیما باید برپایه اطلاعات قبلی خود ، تجارب شخصی ، شناخت نسبی از فرد دهنده اطلاعات و سایر عوامل ، درمورد میزان اعتبار اطلاعات ارائه شده داوری نموده سپس درمورد آن تصمیم درست و منطقی بگیرد .

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران