انتخاب کفش مناسب کوهنوردی

انتخاب کفش مناسب کوهنوردی

با توجه به نوع رشته ورزشی کوهنوردی و سنگنوردی اندام تحتانی و پاها بیشترین نقش وفعالیت را در انجام این رشته ورزشی دارد.

و قاعدتا شایعترین آسیب های ورزشی در کوهنوردی صدمات اندام تحتانی و پاها میباشد.مفاصل زانو و مچ پا نیز از حساسترین مفاصل بدن میباشند که در ورزش کوهنوردی در معرض مستقیم ضربات متوالی و متناوب میباشند.نتیجه اینکه برای پیشگیری از آسیب های پا میبایست به سلامت پا بیشتر توجه نمود ودر این میان اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن بوضوح قابل درک است.

انواع کفش:

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوزی بنا به نوع برنامه انواع مختلفی از کفشها برای فعالیت های مختلف در بازار یافت میشود.

مواد متنوعی که در ساخت کفش استفاده می شود:

چرم طبیعی.

چرم مصنوعی.

پارچه های مخصوص.

ترکیبات پارچه ای جدید مثل گورتکس

مواد بکار رفته در تخت کفش:

ترکیبی از کربن و لاستیک که معروفترین آن با نام تجاری “ویبرام” است.ماده ای سخت و پر اصطکاک میباشد.

خصوصیات لازم برای تخت کفش(کفی کفش) باید شامل موارد ذیل باشد:

قابل انعطاف باشد.

ضربه گیر باشد.

وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.

عآج های عمیق داشته باشد.

اصطکاک خوبی داشته باشد.

مقاومت مناسبی داشته باشد.

خصوصیات لازم رویه کفش:

ضد آب باشد.

قابلیت تعریق داشته باشد.

تا حدودی برای راحتی پا نرم و قابل انعطاف باشد.

محکم باشد.

قابل ارتجاع باشد.

مقاوم به سرما گرما و عوامل محیطی باشد.

بندها تا نزدیکی پنجه پا ادامه داشته باشد.(راحت تر است.بهتر کیپ می شود.درآوردن آن راحت تر است)

تا روی پا و قوزکها را بپوشاند.

برای مراقبت بهتر از کفش:

در صورت کوچکترین صدمه ای به کفش دراسرع وقت باید تعمیر شود.

بعد از برنامه:

کفش را باید شست.

با پارچه آنرا خشک کرد.

قالب زد(خصوصا در کفشهای چرمی).

برای حفظ انعطاف پذیری کفش وجلوگیری از نفوذ آب ورطوبت آنرا خشک کرده و واکس مخصوص بزنید.

از آتش و گرمای زیاد برای خشک کردن کفش استفاده نکنید.

برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.

اندازه کفش:

خیلی گشاد نباشد:ایجاد تاولهای پوستی می کند.

خیلی کیپ وتنگ نباشد:به پا فشار وارد می آورد.

در صورت عدم رعایت موارد بالاکفش نامناسب به ناخنها وبستر ناخن صدمه میزند.

و باعث خستگی پا می شود.

کفش پلاستیک دارای معایب و مزایای متعددی است:

مزایای کفش پلاستیک:

عایق گرمایی خوبی است.

محل مناسبی برای بستن گرامپون دارد.

سبک است.

ضد آب ضد باد و ضد سرماست.

یک لایه داخلی نرم دارد.

مضرات کفش پلاستیک:

احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما وضربه در برنامه های ترکیبی یخ و سنگ دارد.

انعطاف پذیری خوبی ندارد.

برای استفاده در زمین نرم وکم شیب وپیاده روی مناسب نیست.

مزایای کفش چرم:

قابلیت انعطاف خوبی در برنامه های کوهپیمایی و کوهنوردی دارد.

تهویه پا را خوب انجام میدهد.

کفش سنگنوردی:

مواردی که در خرید کفش سنگنوردی باید مورد توجه قرار داد:

کفش باید راحت باشد.

اندازه وشکل کفش تغییر نکند.

برای صعودهای اصطکاکی قابل انعطاف باشد.

در صعودهای عرضی و طولی باید لبه های سفت وسختی داشته باشد.

پنجه کفش که در برگیرنده انگشتان پا است سخت و محکم باشد.

کف کفش با دوام ولبه های کناری آن با کیفیت باشد.

کفش ضمن آنکه قوزک پا را محافظت می کند باید بیشترین انعطاف را نیزبرای قوزک پا فراهم کند.

کفش باید سبک قوی و بادوام باشد.

انتخاب کفش مناسب سنگنوردی:

مناسبترین نوع بسته به نوع برنامه های تمرینی میباشد.

کاملا چسبیده و جفت پا باشد.

در منطقه ای که تنوع گسترده ای از سنگها و دیواره های سنگی است باید کفشی انتخاب کرد که بتواند هم از نظر لبه های کفش وهم از نظر خاصیت اصطکاک بر سنگ جوابگو باشد.

عوارض کفش تنگ در سنگنوردی:

تاول

میخچه

پینه

فشار بیش از حد به پا

خستگی در تمرین وسنگنوردی

جنس رویه کفش سنگنوردی:

جیر(بعد از مدتی گشاد می شودخصوصا اگر بدون آستر باشد.

چرم

نایلون مخصوص

کتان

ترکیبی از مواد فوق

همگی مواد فوق می تواند آستر دار یا بدون آستر باشد.

هشدارها:

کفش سنگنوردی اگر هنگام تمرین خیس شود پس از خشک شدن جمع شده وچروک می شود و هنگام سنگ نوردی پا را ناراحت میکند.

هنگام بستن کفش نباید آنرا خیلی محکم کشید زیرا خود این عمل سبب گشاد شدن سریع و صدمه به کفش میشود.

مراقبت از کفش سنگ نوردی:

هر چه بیشتر مراقبت نمایید کفش بیشتر عمر میکند.

در تعمیرات دور کفش باید کف کفش نیز عوض شود چون تناسب جنس دور و کف کفش از بین میرود(کفش تعمیر شده بیشتر در تمرینات استفاده میشود).

برای دستیابی به بهترین کارایی کفش کف ودور کفش پیش از هر بار استفاده با مسواک ویا فرچه کاملا تمیز شودسپس با کمی آب شسته و خشک شود تا تمیز و عاری از گرد وخاک باشد.

در طی صعود یک مسیر طولانی عمل تمیز کردن کفش را میتوان باهمراه داشتن کمی آب و یک عدد مسواک و یک تکه پارچه چندین مرتبه تکرار کرد.

اگرکفش سنگنوردی (ویا کوهنوردی)با آب دریا خیس شود باید آنرا با آب شیرین کاملا شست تا هر نوع نمک و مواد دریایی که سبب پوسیدگی و خوردگی درزهای دوخته شده وسوراخ های بند کفش می شود از آن خارج شود.

همیشه کیسه ای مناسب برای حمل کفش سنگ نوردی تهیه شود.

اگر کفش فاقد سوراخ فلزی در محل عبور بند کفش است باید ازبند کفشهای پهن استفاده شود تا از پاره شدن محل بند کفش جلوگیری شود.

دربندکشی کفش دقت شود آنها به نوبت از پایین به بالا کشیده شوند طوری که کفش تمامی قسمتهای پا را احاطه کند.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی پزشکی کوهستان ایران