اکسیژن درمانی

اکسیژن درمانی عبارت است از تجویز اکسیژن با غلظت بیش از آنچه که در هوا وجود دارد. هدف از اکسیژن درمانی انتقال کافی اکسیژن به خون، کاهش کار دستگاه تنفسی و کاهش فشار بر میوکارد (یکی از لایه های عضلانی قلب) می باشد.

اکسیژن درمانی

حمل اکسیژن به بافت ها به عواملی نظیر برون ده قلب، میزان اکسیژن شریانی (سرخرگی)، غلظت هموگلوبین و نیازمندی های متابولیکی بدن بستگی دارد. در اکسیژن درمانی، باید به تمام عوامل فوق توجه نمود.‏

در مواردی همچون تسریع در بهبودی پس از عمل جراحی ، میگرن، آلزایمر و ام ‌اس (MS) نیز تحقیقات روی اثر درمانی این روش همچنان ادامه دارد.

بازی انلاین سنگنوردی 3

مکانیسمهای خستگی در ورزش کدام است؟

بطور کلی خستگی در عضله میتواند مکانیسم مرکزی یا محیطی داشته باشد. در خستگی مرکزی امکان تولید نیرو توسط سیستم عصبی مرکزی کاهش میابد.در خستگی محیطی علیرغم صدور فرمانهای تولید نیرو از سیستم اعصاب مرکزی به عضله ،امکان انقباض و تولید نیروی موثر در عضله کاهش یافته است.

معمولا هر دو مکانیسم محیطی و مرکزی در ایجاد خستگی عضلانی دخیل است. مکانیسم خستگی در ورزشهای قدرتی و سرعتی متفاوت از ورزشهای استقامتی است.در ورزشهای قدرتی و سرعتی ، تجمع اسید لاکتیک در عضله و اسیدوز حاصله بعنوان مهمترین مکانیسم خستگی عضلانی در نظر گرفته میشوند.بر خلاف آن در ورزشهای استقامتی، کاهش ذخایر تولید انرژی در بدن که عمدتا گلیکوژن عضله و کبد و قند خون است ،مسئول ایجاد خستگی فرض میشود. 

در ورزشکاران استقامتی رده بالا، تخلیه گلیکوژن عضلات با سرعت کمتری نسبت به همتایان تازه کار آنها رخ میدهد و چربی سوزی در عضلات آنها بالاتر است.

تصاویر زیبا از سقوط آزاد

جرات پریدن از این ارتفاع تو آب