تمرین در ارتفاع و سازگاری های سیستم قلبی – عروقی
تمرین در ارتفاع و سازگاری های سیستم قلبی – عروقی
مقدمه:
به هنگام تمرین در ارتفاع و سازگاری ها و پاسخ های فیزیولوژیکی چندین عامل در نظر گرفته می شود که اولین و مهمترین آنها درجه یا وسعت هایپوکسی می باشد
با صعود کردن به ارتفاع بالاتر مقدار اکسیژن در محیط جو یا تنفس کاهش پیدا می کند (PIO2) در ارتفاع پایین اشباع اکسیژن شریانی( SaO2 ) در حالت استراحت عموماً به نحو مطلوبی حفظ می شود، و بنابراین اختلال ناچیزی در هموستاز ایجاد می شود.
با این وجود با صعود به ارتفاعات متوسط ( بالاتر از 300 متر یا 800 فوت) به مقدار جرئی کاهش اشباع اکسیژن شریانی از 95% به 92% مشاهده می شود و فشار اکسیژن جو به 110 در مقایسه با 159 میلیمتر جیوه سطح دریا کاهش می یابد و در ارتفاعات بالاتر از 5000 متر فشار اکسیژن جو به 85 میلیمتر جیوه و کاهش اشباع اکسیژن به 80% یا پایین تر کاهش می یابد، این کاهش در فشار اکسیژن دم منجر به کاهش اشباع اکسیژن شریانی در ارتفاعات بالا و اختلال در هموستاز می شود.
کمبود انرژی و خستگی زودرس (ضعف غدد آدرنالین)
کمبود انرژی و خستگی زودرس (ضعف غدد آدرنالین)
adrenalburoutهزاران نفر در سراسر دنیا از خستگی مدام رنج می برند که با خوابیدن و استراحت کردن بر طرف نمی شود، این علامت اصلی و اولیه، ضعف یا نارسایی غدد آدرنالین(فوق کلیوی) می باشد.
غدد آدرنالین(فوق کلیوی) 2 غده گرد به اندازه 3 الی 4 اینچ که هر کدام بالای هر کلیه قرار گرفته اند. این غدد برای ادامه بقاء حیاتی هستند، آن ها هورمون های مختلفی از جمله آدرنالین، کورتیزون، آلدوسترون، استروژن، تستسترون، پروژسترون ،DHEA و.... تولید کرده که نقش های مختلفی در بدن ایفا می کنند. بعضی از وظایف هورمون های تولید شده توسط این غدد عبارتند از: فعال کردن سیستم فرار و گریز(سیستم مقابله با استرس)، تولید انرژی، افزایش قند خون، تنظیم قوای جنسی، تنظیم سوخت و ساز بدن و چندین نقش مهم و حیاتی دیگر، هر گاه شما در حالت استرس قرار می گیرید غدد آدرنالین با تولید هورمون های مختلف به بدنتان کمک می کند تا از حالت فشار و استرس رهایی یابید به همین دلیل ممکن است بارها هنگام فشار های روحی و استرس دردی در بالای کلیه ها احساس کرده باشید.
آدرنالین
اپینفرین
برای دیگر کاربردها، اپی نفرین (ابهامزدایی) را ببینید.
اپینفرین (شناختهشده به عنوان آدرنالین، هورمون غده فوقکلیوی) یک هورمون و انتقال دهنده عصبی است از دسته کاتکولآمینهای درونساز است. این ماده باعث افزایش ضربان قلب، انقباض عروق و انبساط راههای هوایی شده و در بروز واکنش جنگ و گریز سیستم عصبی سمپاتیک موثر است.
اپینفرین را اولین بار شیمیدان ژاپنی جوکیچی تاکامینه (به ژاپنی: 高峰 譲吉) در سال ۱۹۰۰ کشف کرد و در سال ۱۹۰۱ موفق به استخراج آن از غده فوق کلیوی گوسفند و گاو شد. این ماده اولین بار در سال ۱۹۰۴ به طور مستقل توسط فردریک تولز و هنری دریسدل داکین سنتز شد.